Psychoterapia psychoanalityczna - kilka słów o metodzie
Jednym z głównych założeń teoretycznych leżących u podstaw terapii psychoanalitycznej jest przekonanie, że trudności jakich doświadcza osoba zgłaszająca się do psychoterapii są spowodowane przez napięcie psychiczne między nieuświadomionymi impulsami a niemożnością rozładowania tego napięcia. Dzieje się tak dlatego, że każdy człowiek podlega ograniczeniom wynikających z jego sytuacji życiowej, kultury w jakiej żyje, wychowaniu itp. Psychoanaliza umiejscawia źródło problemów osoby w jej wnętrzu oraz na wczesnych etapach jej rozwoju.
Współcześnie psychoterapia psychoanalityczna jest podejściem budzącym duże kontrowersje. Rozpowszechniony stereotyp to wizja wyniosłego i powściągliwego terapeuty, który utrzymuje jedynie minimalny kontakt z pacjentem, a którego komentarze zupełnie nie przystają do problemów z jakimi zgłasza się pacjent oraz jego rzeczywistości. Ten stereotyp częściowo jest związany z uznaniem teorii Freudowskiej jako dominującej, zgodnie z którą rolą psychoanalityka jest utrzymywanie całkowitej neutralności, obiegowo rozumianej jako dystans. Tymczasem psychoanalityczna relacja terapeutyczna jest zarówno empatyczna jak i pełna zrozumienia, a neutralność terapeuty rozumiana jest jako wytworzenie postawy nieoceniającej i wolnej od uprzedzeń. Tylko w takiej relacji mogą zajść zjawiska, które umożliwiają bliższe przyjrzenie się problemom pacjenta oraz odnalezienie ich źródła.
Więcej informacji już wkrótce...
Współcześnie psychoterapia psychoanalityczna jest podejściem budzącym duże kontrowersje. Rozpowszechniony stereotyp to wizja wyniosłego i powściągliwego terapeuty, który utrzymuje jedynie minimalny kontakt z pacjentem, a którego komentarze zupełnie nie przystają do problemów z jakimi zgłasza się pacjent oraz jego rzeczywistości. Ten stereotyp częściowo jest związany z uznaniem teorii Freudowskiej jako dominującej, zgodnie z którą rolą psychoanalityka jest utrzymywanie całkowitej neutralności, obiegowo rozumianej jako dystans. Tymczasem psychoanalityczna relacja terapeutyczna jest zarówno empatyczna jak i pełna zrozumienia, a neutralność terapeuty rozumiana jest jako wytworzenie postawy nieoceniającej i wolnej od uprzedzeń. Tylko w takiej relacji mogą zajść zjawiska, które umożliwiają bliższe przyjrzenie się problemom pacjenta oraz odnalezienie ich źródła.
Więcej informacji już wkrótce...
